Czysta, szeroka, piaszczysta plaża z wieloma atrakcjami dla dzieci i dorosłych

Latarnia morska w Darłówku - udostępniona do zwiedzania. Z góry piękny widok na morze i port.

Port handlowy, rybacki i jachtowy

Rozsuwany most - pomiędzy Darłówkiem Zachodnim a Wschodnim z tzw. wieżą kontrolną. Powstał w 1988r. na miejscu starego mostu zwodzonego. Jedyny tego typu w Polsce.

Tramwaj wodny łączący Darłowo z Darłówkiem

Park Wodny Jan - kompleks rekreacyjno-basenowy z morską wodą. Atrakcje: basen sportowy (25m x 12,5m), basen rekreacyjny duży i mały, basen dla dzieci, dzika rzeka, dwie zjeżdżalnie 104m i 70m, dwie ślizgawki wewnętrzne, punkty gastronomiczne, sauny i jacuzzi, gabinety odnowy biologicznej, kręgielnia, strzelnica sportowa.

Wycieczki w morze na połów dorszy

Wycieczki turystyczne statkiem w morze, które organizuje Żegluga Przybrzeżna w Darłowie

Wycieczki na Bornholm - odbywają się z Pasażerskiego Terminalu Odpraw Granicznych w porcie w Zachodnim Darłówku.

Dwa okoliczne jeziora: Bukowo i Kopań, oddzielone mierzejami od morza. Występują w nich różne gatunki ryb tj.: węgorze, okonie, płocie, sandacze. Można też spotkać różnego gatunku ptaki wodne.

Zamek Książąt Pomorskich

W roku 1352 Książe Bogusław V zakupił od bogatej mieszki darłowskiej - Elżbiety von Behr wyspę wraz z młynem celem wybudowania na niej warowni. W latach 1352 - 1372 powstał reprezentacyjny zamek. Zamek był wielokrotnie przebudowywany i rozbudowywany, pełnił rolę siedziby książęcej, a ze względu na swój reprezentacyjny charakter chętnie odwiedzanej. W trakcie kolejnych etapów przebudowy, zmienił się w średniowieczną warownię. W tej formie składał się z trzech skrzydeł: wschodniego, południowego i zachodniego (wieprzeńskiego) oraz wieży bramnej, przez którą łączył się od strony południowej z gospodarczym podzamczem.
Na przestrzeni XV i XVI wieku podejmowano liczne prace nad rozbudową i modernizacją zamku. Pomimo że kolejni Gryfici traktowali Darłowo jako siedzibę czasową, dokonali starań, by zamek nabierał blasku i splendoru godnego książęcej rezydencji.
Pierwszym władcą, który unowocześnił system obronny i rozbudował zamek, był Książe Eryk I Pomorski. Działo się to w latach 1449 - 1459, gdy po utracie tronów w Skandynawii stary i zgorzkniały, lecz nie mniej wojowniczy, powrócił na swe dziedzictwo. W obrysie murów obronnych książe wybudował skrzydło zachodnie - dwukondygnacyjne skrzydło mieszkalne - oraz opasał zamek drugim obwodem murów obronnych . Mury te stanowiły być może przedpiersie wałów, na których - jak wiemy z dokumentów - Eryk ustawił armaty w czasie zatargu z mieszczanami darłowskimi.

Kościół Mariacki

W roku 1321 biskup kamieński Konrad przekazał braciom Świecom patronat nad parafią w Darłowie, w tym samym roku rozpoczęto budowę kościoła p.w. NMP zwanego również Mariackim.
Kościół nawiedzały liczne pożary, w latach: 1589, 1624, 1676 i 1722. Najbardziej tragiczny okazał się mający miejsce w roku 1676, kiedy to od uderzenia pioruna spłonęło całe wnętrze kościoła wraz z wieżą.
Od roku 1535 do zakończenia w roku 1945 działań wojennych, kościół należał do protestantów, którzy w większości zamieszkiwali tereny Pomorza. W tym czasie w świątyni dokonano wielu zmian architektonicznych, m.in. w 1897 roku wystawiono przed chórem i bocznymi nawami drewniane balkony.

Kościół Św. Gertrudy

Jedyny taki na całym Pomorzu kościół, perełka gotyku skandynawskiego. Wyglądem swym nawiązuje do Grobu Świętego. Najstarsza wzmianka o kaplicy Św. Gertrudy pochodzi z 1497 roku, kiedy to Darłowo nawiedziła największa w historii powódź, połączona z wywołaną falą sejsmiczną - falą morska, tak silną, że pod wzgórze, na którym stoi budowla, wody wyrzuciły statek.
Kościół Św. Gertrudy zbudowany jest na centralnym, sześciokątnym planie, z dwunastokątnym, niższym obejściem, o bokach na przemian dłuższych i krótszych. Budowlę oplatają schodkowe skarpy.
Kościół pokrywa dach dwunastospadowy, stromy, kryty gontem. W centralnej partii dachu mieści się sześcioboczna wieżyczka z bardzo wysokim ostrosłupowym hełmem, zwieńczonym kulą, krzyżem i kogutem.
Naprzeciw ołtarza znajduje się pięć balkonów, których balustrady zdobione są malowidłami cechu szewców i czterech ewangelistów - świętych: Mateusza, Marka, Łukasza i Jana.
Na uwagę zasługuje neobarokowy prospekt organowy z 1912 roku i organy z 1860 r.
Na przedpiersiach ław znajdują się malowane herby miast i najbogatszych cechów kupców i barwników z roku 1733 oraz świętych Piotra i Pawła, a także Lutra i Melanchtona.
Patronką kościoła jest święta Gertruda. Była opatką klasztoru w Niwelles koło Brukseli, założonego przez matkę Idubergę. W roku 647 została przełożoną klasztoru. Kanonizowano ją w roku 857.
Jest patronką żeglarzy, podróżnych, opuszczonych i bezdomnych i zmarłych oraz pokutujących dusz.

Kościół Świętego Jerzego

Trzeci z zachowanych w Darłowie średniowiecznych kościołów. Zbudowany został poza murami miasta, ze względu na niebezpieczeństwo rozprzestrzeniania się chorób, ponieważ pełnił funkcję szpitala.
Do tego kościoła należały dwa szpitale: Ducha Świętego, w którym przebywali ludzie biedni i chorzy oraz św. Jurgena, służącego głównie trędowatym. W roku 1680 i w latach późniejszych w otoczeniu kościoła stało 30 lepianek z gliny, w których mieszkali chorzy i zniedołężniali. Wokół lepianek znajdowały się niewielkie ogródki warzywne.
Szpitalem Ducha Świętego opiekował się zakon żeński Kartuzek. Do modlitwy nawoływano uderzeniem dzwonu, przeniesionego tu w roku 1623 z kościoła św. Gertrudy. Biedni, którzy zamieszkiwali lepianki, często sprzątali darłowski rynek, albo pracowali jako grabarze i karawaniarze. Obecnie kościół św. Jerzego należy do zakonu franciszkanów i jest filialnym kościołem parafii NMP.
Z nowej bramy miejskiej do Darłówka biegnie droga na grobli (obecnie ul. Morska). Około 150 metrów od tej bramy, w kierunku Darłówka, po lewej stronie drogi stał kościół p.w. św. Mikołaja, patrona żeglarzy, rybaków i dzieci. We wszystkich miastach morskich i leżących w pobliżu morza budowano kościoły i kaplice p.w. św. Mikołaja. Pierwsza wzmianka o tym kościele w Darłowie pochodzi z roku 1491. Widać go na mapie Lubinusa z roku 1618. Najprawdopodobniej został zniszczony w czasie wojny trzydziestoletniej.

Brama Wysoka

XIV - wieczna brama, zwana też Bramą Kamienna, albo Murowaną, daje wyobrażenie o wyglądzie dawnych murów obronnych choć przez wieki zmieniła swój wygląd i charakter. Budowa murów obronnych nie tylko podnosiła walory obronne miasta, ale wzmacniała jego polityczny prestiż. Obecny wygląd Brama Wysoka zawdzięcza remontowi, jaki przeprowadzono ostatnio w 1732 roku Data ta jest uwieczniona za pomocą żelaznych prętów na elewacji od strony miasta. Zbudowana z cegły w układzie wendyjskim, w górnej partii polskim, zwieńczona jest czterospadowym, namiotowym dachem. We wnętrzu zachowały się otwory strzelnicze. Z bramy wysokiej miejskie straże obserwowały całe miasto i okolice oraz alarmowały mieszkańców w razie pożaru lub innego niebezpieczeństwa.

Pomnik Rybaka

Pomnik pełniący także funkcję fontanny znajduje się niemal w centrum starego miasta, tuż obok ratusza. Zaprojektowany został przez znanego niemieckiego artystę- Wilhelma Grossa, w 1919 roku. Fundatorami rybaka zdobiącego dziś darłowski rynek byli Heptenmacherowie jedna z najbogatszych i najbardziej znanych rodzin w mieście. Członkowie tej familii byli właścicielami znaczącej na Bałtyku floty żaglowców i statków handlowych. Cokół, na którym stoi Rybak z czterech stron otaczają spiżowe tablice, przedstawiające na płaskorzeźbach sceny z życia mieszkańców Darłowa. Tablica od strony ratusza przedstawia rycerza wskakującego teren, na którym powstało miasto. Obok niego skryba i robotnicy kopiący fosę, mającą okrążać warowny gród. Od strony północnej artysta przedstawił dokerów pracujących przy załadunku żaglowca. Na wschodniej tablicy widnieje unosząca się na falach hanzeatycka koga. Na ostatniej płaskorzeźbie, skierowanej na stronę południową, pokazany jest pasterz pilnujący stada owiec i kobieta pasąca gęsi.
Gęsie mięso, a szczególnie wątróbki były najlepszym produktem eksportowym Darłowa.

Ratusz Miejski

Stary ratusz, który stał w centralnym miejscu rynku, spłonął doszczętnie podczas wielkiego pożaru w 1722 r. Dotychczasową siedzibę władz miejskich przeniesiono do gruntownie przebudowanych hal targowych, położonych niedaleko kościoła mariackiego, które od 1725 roku do dnia dzisiejszego oficjalnie pełnią rolę miejskiego ratusza. Wnętrze nie ma charakteru zabytkowego ani wyposażenia. Na uwagę zasługuje pozostały po poprzednim ratuszu renesansowy portal, znajdujący się nad drzwiami wejściowymi. Przedstawia herb miasta - gryfa z ogonem ryby - oraz napis po łacinie, który w tłumaczeniu brzmi: "Miasto założone w 12 (ostatnie cyfry daty nie zostały umieszczone, gdyż nie są dokładnie znane) roku po Chr., powiększono w 1312 roku. Trzy razy spłonęło: 1589, 1624, 1648. tyleż razy odżyło. Bogu i księciu miłe, bądź zawsze szczęśliwe. Rośnij grodzie, rozkwitaj. Bóg niech cię uszczęśliwia, Książe niech cię długo osłania. Lecz o rozpaczy, znowu zniszczone ogniem w roku 1675 i 1722. a ten ratusz na nowo odbudowany w roku 1725 niech będzie po raz ostatni".

Latarnia Morska

Jest najdalej wysuniętą na wschód latarnią morską na Wybrzeżu Zachodnim, zbudowana u nasady falochronu wschodniego, u ujścia Wieprzy do morza Bałtyckiego.
Pierwsza wzmianka o darłowskiej latarni morskiej pochodzi z 1715 roku, kiedy to władze miasta zarządziły ustawienie świateł po obu stronach ujścia Wieprzy. Dopiero w 1885 roku została wzniesiona parterowa, nieduża stacja pilotów statków. Był to niewysoki budynek z czerwonej cegły, do którego przylegała wieża. Na drugim piętrze znajdowało się pomieszczenie dla pilotów, których zadaniem było obserwowanie redy portu oraz obsługa latarni wskazującej światłem drogę do portu przypływającym statkom.
Na przełomie XIX i XX wieku latarnia przeszła szereg modernizacji. Wymieniono soczewki, zwiększono moc oraz kolor źródła światła.
W 1927 roku wieżę podwyższono o jedno piętro. Budowę zwieńczono białą stalową kopułą, do której przeniesiono źródło światła. Od tamtej pory wygląd zewnętrzny całej budowli do dnia dzisiejszego uległ tylko kosmetycznym zmianom.
Dziś wysokość wieży wynosi 22 metry, a zasięg światła wskazującego drogę do portu sięga blisko 30 km.
Zabytkowa zabudowa, zachowany średniowieczny układ ulic, rzeka Wieprza przecinająca miasto, sprawiają, że jest ono pełne wyjątkowych zakątków, zachęcających do spacerów, podczas których, za każdym razem odkryć coś nowego, wyjątkowego.